"Tajemnica Filomeny" - film do obejrzenia jak najbardziej

    Brytyjsko-amerykańsko-francuski film pt. "Philomena" widziałam już prawie tydzień temu, a do tej pory wracam do niego myślami. Świadczy to wyraźnie  o tym jak wielkie zrobił na mnie wrażenie.

    Tymczasem początkowo plakat wcale mnie nie zaciekawił i pewnie w ogóle bym się nie wybrała do kina na ten właśnie film, gdyby nie przypadek.

    Przypadki jednak chodzą po ludziach i parę dni temu znalazłam się w ciemnej sali kinowej (bez popcornu :) oglądając  "Philomenę".

Francuska wersja plakatu (źródło internet)

    Streszczenia filmu w prasie i opisach filmu na internecie są tak zdawkowe, że absolutnie nie zachęcały do obejrzenia. W skrócie pisano głównie tak : starsza pani, która w towarzystwie dziennikarza wyrusza na poszukiwania syna  oddanego przed laty  do adopcji.

    Tymczasem poszukiwania są tu tylko punktem wyjścia i pretekstem do porównywania dwóch różnych światów na różnych płaszczyznach:  świat świecki wobec zakonnego, różne punkty widzenia  wykształconego dziennikarza i starszej prostej kobiety , lata pięćdziesiąte porównane z czasami sprzed 10 lat, Irlandia z Brytanią, Irlandia z Ameryką... długo by tu wyliczać.

   Trochę wzruszeń, sporo sytuacji wręcz komicznych i nutka romantyzmu powodują, że smutny wątek młodych irlandzkich dziewcząt nabiera wielowymiarowości nic nie tracąc ze swego tragizmu.

Dlaczego mowie o tragizmie? Trudno nazwać inaczej to co się działo z dziewczętami , które zaszły w ciążę będąc niezamężnymi, następnie zostały odrzucone przez rodzinę i trafiły "do sióstr".

      W sumie niby  w niejednym kraju tak bywało od dawien dawna i cóż wyjątkowego mogło się zdarzyć w Irlandii w latach pięćdziesiątych? A jednak było tam trudniej, tragiczniej niż gdzie indziej. Siostry przyjmowały owe "grzesznice" pod swój dach, ale porody nierzadko kończyły się śmiercią matki lub dziecka lub nawet obojga, bo nie wzywano lekarza. Cierpienia miały być pokutą. Dzieci wychowywane były przez zakonnice, a matki miały prawo odwiedzać je raz dziennie i tylko przez godzinę. Poza tym miały obowiązek  pracować od rana do nocy np w pralni jak nasza bohaterka. Oczywiście żyły w zamknięciu, niemalże jak w więzieniu, dopóki nie odpracowały zaciągniętego u sióstr "długu".

Wpajano im przeświadczenie, że nie są godne wychowywania swych dzieci i muszą się zgodzić na oddanie ich do adopcji.

Na dodatek w tajemnicy przed dziewczętami siostry pobierały wysokie opłaty za adoptowane przez bogatych Amerykanów dzieci i uniemożliwiały matkom wszelkimi sposobami próby odszukania dzieci.

     Drugim wątkiem początkowym jest historia dziennikarza BBC, który po latach pracy korespondenta w Moskwie i Washingtonie znalazł się na wirażu swej kariery zwolniony nagle z pracy. Z dnia na dzień stał się nikim w dziennikarskim świecie, przeżywa dylemat co dalej, traci wiarę w Boga  i  w zasadzie to właśnie spotkanie z Filomeną ratuje go przed totalnym upadkiem.

Nie chcę tu opowiadać całego filmu, bo warto go obejrzeć i odkryć całą opowieść przed ekranem. Film w reżyserii Stephena FREARSa został nakręcony po mistrzowsku i nie dziwię się , że otrzymał kilka nagród na różnych festiwalach.

Z lewej aktorka Judy DENCH, z prawej prawdziwa Philomena Lee
(źródło internet)

     Dla mnie jednak najważniejsze, że widzowie wychodzą z kina podbudowani i nie widzą tylko smutnych faktów, lecz również piękno i optymizm postaci.  Przy tym naprawdę wiele jest w filmie momentów wzruszających i tyleż samo żartobliwych i rozweselających.

Zdałam sobie sprawę , że od projekcji nie upłynął nawet tydzień, a ja już kilkukrotnie z entuzjazmem zachęcałam znajomych do obejrzenia tego filmu.  Pomyślałam więc , że "Filomena" zrobiła na mnie większe wrażenie, niż myślałam początkowo i postanowiłam napisać o tym filmie na blogu.

   Film został zaprezentowany  31 sierpnia 2013 na Festiwalu Filmowym w Wenecji. Autorzy scenariusza otrzymali tam nagrodę.

W Irlandii i Wielkiej Brytanii wszedł na ekrany na jesieni zeszłego roku, a we Francji i Belgii na początku stycznia 2014.

W Polsce zobaczyć go będzie można od 21  lutego 2014, czyli już niedługo.

Warto podkreślić świetną, po prostu niesamowitą grę aktorską głównej bohaterki, którą zagrała niemalże osiemdziesięcioletnia (ur. 1934) brytyjska  aktorka  Judi DENCH. Szeroka publiczność  kojarzy ją głównie z rolą M. , szefowej Jamesa Bonda, choć grała w wielu innych produkcjach kinowych i telewizyjnych.

   Rolę dziennikarza zagrał równie dobry Steve COOGAN. Pokazał on bardzo wyraziście rozterki i wahania butnego dziennikarza i wręcz jego "dojrzewanie" i nabieranie życiowej mądrości.

    Film został nakręcony na podstawie prawdziwych zdarzeń opisanych przez głównego bohatera, dziennikarza Martina SIXSMITHa w książce zatytułowanej "The Lost Child of Philomena Lee".

Bohaterowie noszą i w książce i w filmie swe prawdziwe imiona i nazwiska.

    Jeśli chcecie spędzić czas na obejrzeniu dobrego filmu, to polecam z całego serca obejrzenie "Tejamnicy Filomeny" (bo taki jest jego polski tytuł)

                                                                                  Powyżej polski zwiastun