Klasztor Sant Pere de Rodes czyli wycieczka "na hiszpańską stronę"

Spojrzenie ku Francji  w drodze z wybrzeża ku klasztorowi Sant Pere des Rodes (ES)
Za pierwszym wzgórzem rozpościera się Zatoka Llança od nazwy miejscowości o tej samej nazwie

Dokładnie tydzień temu wróciłam do domu z wycieczki "na hiszpańską stronę". Wycieczka była dość spontaniczna i  zaimprowizowana na szybce dzięki pięknej, słonecznej pogodzie. 

Prawdę mówiąc teraz, będąc dokładnie 1010 km na północny-wschód od tego magicznego zakątka i patrząc na chmurne niebo za oknem, mam wrażenie że minął już z miesiąc a nie tydzień.

Tydzień temu więc, wyruszyliśmy na mały wypad na południe od gór Albères, które widzimy z okna sypialni na strychu w mej Południowej Arkadii.

Pasmo to (cześć Pirenejów)  leży dokładnie na granicy Francji i Hiszpanii, tam gdzie Pireneje "mówią" dzień dobry Morzu Śródziemnemu. 

Punkt A oznacza ten zakątek , tuż przy granicy z Francją,
gdzie znajduje się od Średniowiecza klasztor Sant Pere de Rodes

Zjeżdżając z drogi ku morzu na wysokości miejscowości Llança,
zauważyłam nieco dalej miłą dla oka latarnię morską...

To ta latarnia …
Tego dnia wiał dość silny wiatr. stąd widać spore fale

Zbliżenie na cypel, punkt A to ciągle klasztor...

Miejscami wybrzeże przypomina to nad Atlantykiem,
ale jesteśmy nadal nad Morzem Śródziemnym

Miejscowość portowa El Port de lq Selva

Wspinamy się coraz wyżej po zboczu góry de Verdera.

A oto i średniowieczny klasztor benedyktyński Sant Pere de  Rodes. Pierwsze wzmianki o mnichach pochodzą z 845 roku. A już w 945 mowa jest w dokumentach o prawdziwym klasztorze benedyktyńskim.
I pomyśleć, że Polska przyjęła chrzest dopiero w 21 lat później :)!

Kapliczka nieopodal klasztoru...

Kapliczka w bliska

Tablica informacyjna przy drodze do klasztoru

Widok na klasztor od strony kapliczki


Samego klasztoru nie mogliśmy zwiedzić, bo w poniedziałki jest zamknięty. Mamy zamiar tam wrócić wiosna i wówczas pokażę wam wnętrza odrestaurowane przez władze Katalonii przy pomocy Funduszy Europejskich.
Benedyktyni opuścili klasztor w 1793 i niszczał on aż do 1930 roku, gdy władze wpisały zespół klasztorny na listę zabytków.

I ten soczysty błękit nieba ...

Nieco powyżej klasztoru piękny widok na zatokę Rosas

Resztki szpitala dla pielgrzymów. Łatwiej wracać do zdrowia, gdy się ma takie widoki :)

Wracając w głąb lądu zatrzymaliśmy się w miejscowości Vilajuïga na późny obiad w lokalnej oberży-restauracji.

Okazało się, że mają tam nawet swoją własną, lokalną wodę mineralną. Bardzo zresztą smaczną.

Typowo katalońska przystawka z anchois

Restauracja mieści się w byłej piwniczce winiarza

Gdyby ktoś miał ochotę się tam wybrać to proszę bardzo oto adres na cukrze do kawy

O ile się nie mylę to jeden z budynków należący do urzędu gminy.
Bardzo romantyczny

A to już bliskie spotkania z fauną  podczas drogi powrotnej :)))
Zaplątała się tam nawet jakaś kózka...

*****

A tymczasem w domu czekała na nas nasza Esmeralda i z nudów robiła streching :)