Konfitury brzoskwiniowe po raz pierwszy

Jakoś tak się do tej pory składało, że nie robiłam nigdy konfitur z brzoskwiń. Wydawały mi się zbyt delikatne i na ogół znikały szybko jedzone jedna za drugą.

W tym roku jednak dostaliśmy w prezencie całe wiadro pięknych , dojrzałych w słońcu i na drzewie brzoskwiń o białym miąższu i pięknej czerwonej skórce i równie czerwonym soku.

Zjedliśmy kilka od razu, ale przy obecnych temperaturach nie dałoby się ich przechowywać przez kilka kolejnych dni.

Skłoniło to mnie to eksperymentu z konfiturami brzoskwiniowymi po raz pierwszy w życiu.

Obrałam je szybko ze skórki i wyjęłam pestki. Poszło mi bardzo szybko, bo z dojrzałych owoców skórka schodzi bez kłopotu, a pestka sama się wyślizguje.

Wszystko robiłam nad wielką salaterką, by nie uronić ani kropli czerwonego soku wyciekającego z obieranych owoców.

Otrzymałam 2,5 kg miąższu owocowego. Dodałam do tego 1 kg cukru do konfitur, co oznacza, że waga cukru to 40% wagi owoców i soku. Nie trzeba było więcej, bo owoce były słodkie same w sobie.

Konfitury gotowałam na wolnym ogniu godzinę, zostawiłam do wystudzenia, a po kilku godzinach podgrzewałam ponownie przez godzinę, aż konsystencja mi się spodobała.

Lubię bowiem gdy konfitury nakłada się i rozsmarowuje łyżeczką.

Gdy do rozsmarowania potrzeba noża, to mowa jest już wtedy moim zdaniem o marmoladzie lub dżemie, a nie o konfiturach.

Tym razem wyszło mi 9 słoiczków, które odwróciłam po nałożeniu gorących konfitur, a następnie spasteryzowałam w moim cudownym kociołku do pasteryzowania słoików (ten etap nie jest konieczny, bo samo odwrócenie wystarcza by gorąca konfitura „zassała słoik”).

I co najśmieszniejsze, to fakt, że konfitury mają kolor wiśniowy. W życiu bym nie przypuszczała, że będzie właśnie taki .)

Następnego dnia było natomiast robienie konfitur morelowych w nieco większych ilościach (ale o tym już w następnym wpisie).

A na przełomie sierpnia i września powinny dojrzeć figi, więc będzie i trzecie „konfiturowe laboratorium”.

Póki co jednak musiałam wrócić na początku tygodnia do pracy, więc przygotowanie etykietek i ozdóbek pozostało do zrobienia na następny weekend J

A wszystko obserwowała nasza Mona :)