Francuski ślub o katalońskich barwach

Do tego wpisu zabieram się od roku. Byłam na ślubie, odbyłam długą rozmowę-wywiad z Panną Młodą (a raczej z młodą mężatką, bo to było już cztery miesiące po ceremonii) i otrzymałam od niej zdjęcia oraz zgodę na opisanie ślubu.   I tak zbierałam się i zbierałam, aż w końcu przypadkiem w ramach majowej akcji "W 80 blogów dookoła świata" wybrano drogą głosowania temat "ŚLUB". Teraz już więc nie mogłam nie wykorzystać tak pieczołowicie zebranych i przechowywanych materiałów, więc postanowiłam wam opowiedzieć, jak wygląda francuski ślub o katalońskich barwach.

Dlaczego francuski ślub? 

Bo oboje państwo młodzi są Francuzami i ślub odbył się 2 maja 2015 w naszej wiosce w regionie Roussillon na południu Francji. Kto nie kojarzy, niech sobie spojrzy na mapę Europy tam gdzie jest granica francusko-hiszpanska i gdzie Pireneje rzucają się w objęcia Morza Śródziemnego.

I o ile o południowej części Francji mówi się potocznie MIDI (co oznacza również południe w sensie dwunasta w dzień), o tyle mój małżonek urodzony tamże, często się prześmiewa, że Roussillon to nie MIDI (południe), ale MIDI ET QUART (południe i jeszcze piętnaście minut, czyli dwunasta piętnaście). Po prostu dalej na południe Francji już nie ma...

A dlaczego napisałam w tytule "o katalońskich barwach"? 

Bo korzenie katalońskie są tu bardzo widoczne. Są rodziny katalońskie mieszkające we Francji od wielu pokoleń, jak to ma miejsce w przypadku mego małżonka, posiadającego w domowym archiwum dokumenty pisane i po francusku i po katalońsku pochodzące jeszcze sprzed rewolucji (tak, tej francuskiej z 1789).

Ale są również i rodziny katalońskie, które przybyły na teren Roussillon z hiszpańskiej Katalonii stosunkowo niedawno, bo podczas tzw. retirady, czyli ucieczki tysięcy ludzi po upadku drugiej republiki hiszpańskiej. Począwszy od lutego 1939 roku, do Francji przybyli uchodźcy z Hiszpanii (migranci, jak to byśmy ich pewnie teraz nazwali). A było ich około 450 tysięcy... Spora część została na zawsze i wtopiła się w społeczeństwo francuskie. 

Z jednej z takich rodzin pochodzi właśnie C., czyli Panna Młoda, której dziadkowie z obu stron przybyli do Francji przed laty uciekając z rządzonej przez Franco Hiszpanii. Jej rodzice wychowali się już we Francji, ale katalońskie tradycje są w ich rodzinie nadal bardzo żywe.

To dlatego obrączki przewiązane są wstążeczkami z katalońskimi czerwono-żółtymi cieniutkimi paskami. Z tego samego powodu również bukiet nie był ani pastelowy ani biały, tylko właśnie czerwono-żółty (krew i złoto to narodowe barwy Katalonii, ale o tym opowiem przy innej okazji)

Ślub odbył się w naszym wiejskim średniowiecznym kościółku, który posiada wspaniały późniejszy ołtarz barokowy, a sam budynek jest perełką architektoniczną sam w sobie. Jest on jednak malutki, więc przy takiej ceremonii po prostu pękał w szwach.

Dwie godziny wcześniej odbył się ślub cywilny w merostwie miejscowości, gdzie młodzi mieszkali już od kilku lat. Była to jednak dość formalna uroczystość dla 150 osób. 

To ślub kościelny w Mojej Południowej Arkadii (jak określam często naszą wioskę) był dla młodych najważniejszy. Dlatego większość gości przybyła na te właśnie ceremonię.

Cały ślub młodzi zaczęli planować półtora roku wcześniej. Rodzice do niczego się nie wtrącali, bo młodzi chcieli decydować sami. Zaczęli od rezerwacji renomowanej restauracji w Perpignan, która jest tak ceniona, że sobotnie terminy na wesela należy rezerwować ponad rok wcześniej.

Dekoracje kościelne z akcentami czerwono-żółtymi młodzi wykonali sami. Niektóre rzeczy przygotowali już pół roku wcześniej.

Podczas ślubu cywilnego świadkowe ubrane były na żółto, a dwie inne świadkowe w kościele ubrane były na czerwono. Panowie będący świadkami nie mieli specjalnych wymogów co do koloru garnituru. I tu i tam było czworo świadków.

Ojciec prowadzi Pannę Młodą do ołtarza (na tym zdjęciu wprawne oko dostrzeże i mą skromną osobę) Fot. Nika

Fot. Nika

Suknia ślubna była imponująca, z długim ogromnym trenem. Przy ołtarzu przyszły (jeszcze) małżonek musiał dość długo układać tren i falbany, by umożliwić Pannie Młodej wygodna pozycję wśród morza białych falban.

Zresztą dodam, że suknię wybrano i zamówiono w Montpellier (stolica Langwedocji) rok wcześniej, a w dniu ślubu ubieranie owej sukni trwało pół godziny i pomagały przy niej wszystkie druhny.

Pan Młody suknię zobaczył po raz pierwszy w dniu ślubu.

Fot. oficjalna młodych

Fot. Nika

Fot. Nika

Fot. Nika

Fot. Nika

Panna Młoda z "cywilnymi" świadkowymi. Fot. Nika

Pamiątkowe zdjęcie na placu kolo kościoła. Fot. Nika

Po uroczystosci kościelnej miało miejsce popołudniowe przyjęcie nazywane we Francji często vin d'honneur (dosłownie: wino honoru :) Ta część odbyła się w naszej wiejskiej sali należącej do merostwa wioski. Zaproszono dokładnie 242 osoby. Podano wina, sangrie, punch i przewidziano na osobę ok 20 zakąsek w malutkich szklaneczkach.

Dopiero wieczorem przeniesiono się na właściwą kolację z tańcami do owej restauracji w Perpignan (odpowiednik polskiego wesela). Na tę część wieczorną zaproszonych było 118 osób. Impreza trwała od 21h15 do 4h00.  Nie było orkiestry, lecz DJ.

Kolacja składała się z przystawki, dania głównego, serów i deseru. Podana była do stołu, a nie w formie bufetu.

Młodzi nie mieli listy weselnej  i nie chcieli żadnych prezentów, jako że od kilku lat już mieszkali razem, więc dom mieli urządzony. 

Postanowili poprosić gości o prezenty w formie gotówki wkładanej do pudelka-urny z przeznaczeniem na wyjazd w podróż poślubną do ... Ekwadoru.

Ja i wszędzie, tak i we Francji kroi się wspólnie tort weselny. Fot. oficjalna młodych

Rzucanie bukietu podobnie jak wszędzie. Fot. oficjalna młodych

PRZED : Ubieranie Panny Młodej trwało pół godziny Fot. oficjalna młodych

Fot. oficjalna młodych z sesji zdjęciowej w okolicznych winnicach

*****

Mam nadzieje, ze spodobał wam sie ten "ślubny" wpis. A jeśli chcecie poczytać więcej na temat ślubów, to zapraszam do lektury wpisów pozostałych uczestników naszej akcji. 

Linki ponizej.

Chiny

Biały Mały Tajfun - Chińskie wesele

Francja

Zabierz Swego Lwa - Les Noces Pourpres

Blog o Francji, Francuzach i języku francuskim - Cztery wesela i…

Francuskie i inne notatki Niki - Francuski ślub o katalońskich barwach

Madou en France - PACS, czyli wszystko o związkach partnerskich we Francji

Gruzja

Gruzja okiem nieobiektywnym - Tradycyjne gruzińskie wesele

Hiszpania

Hiszpański na luzie - Ich wielkie hiszpańskie wesele, czyli zastaw się, a postaw się po hiszpańsku

Japonia

japonia-info.pl - Ślub w Japonii

Kirgistan

Enesaj.pl - Kirgiskie tradycje weselne

Kirgiski.pl - Ślub i wesele we współczesnym Kirgistanie

Niemcy

Nauka Niemieckiego w Domu - Ślub i Wesele po niemiecku

Niemiecki po ludzku - Początek końca

Językowy Precel - Ślub i wesele po niemiecku - słownictwo

Szwecja

Szwecjoblog - Szwedzkie ślubne statystyki

Tanzania/Kenia

Suahilionline - Arusi, czyli ślub i wesele w kulturze suahili

Turcja

Turcja okiem nieobiektywnym - Turecki ślub w odcieniach czerwieni

Wielka Brytania

Specyfika języka - W co ubrana jest Panna Młoda?

English-tea-time.com  Na ślubnym kobiercu

Włochy

Studia, parla, ama - Ślubnie i poślubnie

Primo Cappuccino: Najbardziej oryginalny ślub w Rzymie, na jakim (przypadkiem) gościłam