Sierpniowego weekendu w Prowansji dzień drugi, a na koniec Roussillon en Provence

Dziś  już ostatni wpis poświęcony sierpniowemu wypadowi do Prowansji. Po sobotnim rozczarowaniu w burzowym Orange i lawendowym niedzielnym poranku w Sault, kilka pozostałych do odjazdu godzin zapragnęłam poświecić na odkrycie Roussillon.

Był ku temu wyraźny powód, bo bardzo często gdy opowiadam nie-Francuzom o Roussillon (regionie gdzie położona jest jest nasza Poludniowa Arkadia), to pierwsze co im przychodzi do głowy to właśnie wioska Roussillon (kod pocztowy 84220) w Prowansji, a dokładniej w departamencie Vaucluse (84).

Byłam więc bardzo ciekawa jak może wyglądać owa wioska posiadająca wszystkiego 1300 mieszkańców, a która swą sławą poza granicami Francji przysłania renomę całego regionu Roussillon (cześć administracyjnego regionu Langwedocja-Roussillon, pokrywający się obecnie z departamentem Pirenejów Wschodnich, 66).

Z Sault ruszyliśmy w kierunku prowansalskiego Roussillon … Roussillon, które jak widać zaraz przy wjeździe, ma prawo szczycić się oficjalnie mianem jednej z najpiękniejszych wiosek Francji.

(więcej o tych wioskach KLIK TU wersja FR + EN)

Informacja praktyczna dla zwiedzających samochodem:
wolno zatrzymywać się jedynie na oficjalnych parkingach płatnych;
płaci się jeden raz na cały dzień; aktualnie (sierpień 2014) opłata wynosi 2 € /dzień

Zdjęcie mapki z przewodnika, które już widzieliście w poprzednim wpisie o Sault.
Tutaj Roussillon zaznaczone jest na czerwono.

Gdyby ktoś zapomniał gdzie się znajduje,
to wystarczy spojrzeć np. na uliczny  śmietnik,
żeby sobie przypomnieć :)

Borie, mini-budowla z kamienia typowa dla regionu Vaucluse

Stare koło młyńskie z młyna oliwnego wioski Roussillon

Tablica z planem obok Biura Informacji Turystycznej
pomaga turystom orientować się  w labiryncie krętych
i stromych uliczek i nie tracić na próżno energii w upale :)

Wędrując krętymi uliczkami Roussillon natrafiamy na taki właśnie widok skał w różnych odcieniach ochry. To wizytówka wioski i dzięki okolicznym pigmentom, Roussillon słynęło z wytwórstwa barwników aż do połowy ubiegłego wieku. Zresztą wystarczy spojrzeć na fasady domów w samej wiosce, które mienią się wszystkimi możliwymi odcieniami od żółtego, przez pomarańczowy, aż po ciemno czerwony.

Uliczki w Roussillon są bardzo strome i wąskie.
Niektóre są tak strome, ze aż zrobiono je w formie schodków :)
Tu jedna z najsłynniejszych ulica Arkadowa (?) : trzy górne zdjęcia robione w drodze do góry, a trzy dolne to widok na te uliczkę już z góry w dół

Trupa teatru ulicznego w trakcie spektaklu na jednym z placyków Roussillon

Wywieszka na drzwiach wejściowych
do jednego z domów: "Tss, to pora sjesty!"

Wyobrażacie sobie ile pokoleń mieszkało w tym domu na szczycie Roussillon?

Urocze są te wąskie schodki na dzwonnice,
ale nie dla mnie,
 bo mam lęk wysokości,
a ta poręcz to tak jakby jej wcale nie było.

Kolorowe fasady, jeszcze bardziej kolorowe okiennice i rośliny w każdym kąciku, wszystko to tworzy prowansalski czar małych wiosek w tym regionie.

Widok z górnej części wioski: droga dojazdowa wśród skał koloru ochry,
widok nieco dalej prawdopodobnie na sławne Colorado w Rustrel,
a na dole niższa część Roussillon z cmentarzem na sąsiednim wzgórzu.

Widok z wyższego wzgórza wioski na drugą jej część. W centrum stary cmentarz, a z lewej są już te kolorowe skały koloru ochry (widać ich górną część)

Przepiękne są te prowansalskie wrota !

Więcej informacji na oficjalnej stronie internetowej Roussillon (KLIK TU wersja FR + EN)

***

Można też przejść się szlakiem ochry i zwiedzić swoisty rezerwat pigmentów (conservatoire). Obie wizyty są płatne (więcej informacji i godziny otwarcia tu ). 

Uwaga, odradza się białe ubrania, bo po wyjściu będą w kolorze ochry:)

Mam zamiar tam wrócić może już za rok i obejrzeć sobie te miejsca dokładniej, bo tym razem czas był zbyt ograniczony. Najlepiej byłoby zanocować na miejscu i pobyć tam gdy turyści opuszczą wioskę :)

No i niedaleko od Roussillon znajduje się tzw Prowansalskie Kolorado (KLIK TU), wąwozy w miejscowości Rustrel,  zupełnie jak na dzikim zachodzie. 

Tyle tam jeszcze ciekawych miejsc do zobaczenia. Nic dziwnego, że niektórzy wracają do Prowansji każdego roku :)