"Brodacz z Roussillon", czyli chleb z "brodatej" pszenicy - produkt regionalny Roussillon

 Nasze plany wycieczkowe na dziś spaliły na panewce, choć niezależnie od nas. 

  Wracając w południe przejeżdżaliśmy przez małą miejscowość niedaleko Perpignan (ok 23 km), Ille-sur-Têt i trafiliśmy przypadkiem na prawdziwa perełkę - piekarnio-cukiernię z produktami regionalnymi o nazwie Boulangerie du Couvent. 

    Mój Ślubny Rycerz przypomniał sobie, że jakiś czas temu słyszał iż to właśnie w tej piekarni wypieka się tradycyjny chleb o nazwie "Le Barbu de Roussillon" (Brodacz z Roussillon). Oczywiście zatrzymaliśmy sie od razu, żeby sprawdzić co to takiego.

tradycyjne wyroby

i te typowo świąteczne ....

a także słone specjały lokalne

tradycyjne bagietki tez oczywiście były

     Kilkanaście lat temu pewien młynarz z Cucugnan w sąsiednim departamencie Aude - pasjonat starych odmian, trafił na kilkanaście ziaren odmiany pszenicy o nazwie blé barbu, czyli pszenica brodata. Nazywano ją tak bo każde ziarenko kłosa zdobił włosek jak wąs, stąd skojarzenie z brodą. 

     Jej produkcję zarzucono pod koniec XIX wieku, gdy pojawiły się odmiany bardziej rentowne.

   Młynarz z Cucugnan przez parę lat eksperymentował, by uzyskać większą ilość starodawnego ziarna, aż w końcu inny pasjonat, rolnik z Pia w naszym departamencie Pireneje Wschodnie, mógł zasiać 5 hektarów . 

a oto i dwa "brodacze" podłużne

 z odpowiednim opisem

     Cała produkcja mąki otrzymanej z owej brodatej pszenicy zostaje dostarczona innemu pasjonatowi, a jest nim Henri Poch z Ille-sur-Têt. Znany piekarz i cukiernik tradycyjnych produktów z Roussillon zaangażował się wraz z małżonką całym sercem w produkcję dwóch starodawnych rodzajów chleba. Jeden jest okrągły, a drugi podłużny. Skórka jest chrupiąca, miąższ miękki i wilgotny.

Stary budynek klasztorny znajduje sie na uboczu wioski, a mimo to klienci tłumnie ściągają do piekarni.

Zakupiliśmy oczywiscie bochenek i czym predzej ruszyliśmy do domu, by go spróbować (kosztowało mnie to trochę silnej woli, by dać dziecku dobry przykład i nie zjeść połowy bochenka już w drodze:)

zdobyty "brodacz" opakowany

i w całej krasie

grube pajdy "brodacza", szkoda
że nie widać na zdjęciu zapachu

     Pachniał po prostu bosko, a jaki był dobry! Został tylko malutki kawałek. Pewnie nie raz jeszcze zboczymy z drogi, żeby moc zjeść takie cudo. 

     No i przypadkiem dowiedziałam się, ze w starym klasztorze, gdzie mieści się piekarnia, właściciele zagospodarowali trzy pokoje gościnne (chambres d'hôtes), więc gdyby ktoś przypadkiem tamtędy przejeżdżał wakacyjną porą, to można się zatrzymać na noc i oczywiście pojeść "brodatego chleba" do woli...