Catherinettes, czyli Katarzynki po francusku

    Imieniny Katarzyny są jedynymi chyba, o których nie zapominam, choć we Francji nikt nie obchodzi imienin w taki sposób jak my w Polsce. 

     Z dwóch jednak przyczyn dzień  25 listopada trudno byłoby mi przeoczyć:

      Po pierwsze to właśnie tego dnia miałam okazję urodzić się kilkadziesiąt już lat temu i zawsze znajdą się osoby pragnące mi o tym wiekopomnym fakcie przypomnieć i pogratulować.

 Choć tak prawdę mówiąc, nie moja w tym zasługa i zawsze uważałam, że dzień urodzin powinny bardziej obchodzić matki, a nie dzieci.

    Po drugie Katarzyn znam wokół mnie sporo i gdybym nawet zapomniała, że obchodzą imieniny razem z moimi urodzinami, to mam szansę przypomnieć sobie o ich imieninach gdy one składają mi życzenia urodzinowe.

     25 listopada to również dla mnie taki symboliczny sygnał, że koniec już listopadowych jesiennych nastrojów i wielkimi krokami zbliżają sie już święta i ich wesoła atmosfera.

O tradycji polskich Katarzynek niewiele mogę powiedzieć, bo to bardziej święto dla kawalerów.  Miło natomiast wspominam Andrzejki i lanie wosku. 

Niemniej ciekawa jest tradycja francuskich Katarzynek , czyli Catherinettes. 

Nie jest ona jakoś szczególnie stara, czy bardzo popularna. Z tego co zauważyłam na przestrzeni ostatnich dwudziestu kilku lat, to dotyczy raczej tylko Paryża i celebrowana jest głownie w pracy lub wśród koleżanek niż w domu. 

  Catherinette, to panna, która skończyła już  25 lat. 

    W dniu Świętej Katarzyny owe niezamężne panny (ponad 25-letnie) zakładają zielono-żółte fantazyjne kapelusze. 

Zwyczaj ten na początku XX wieku stal się  popularny wśród paryskich modystek i szwaczek, które przejęły na własny użytek kościelną tradycje dekorowania głowy posągów Świętej Katarzyny, patronki czystych, niewinnych  panienek. Zielony i żółty uważane były za gryzące się kolory i dlatego rzucały się w oczy.

Początkowo był to nieco ironiczny ukłon wobec potencjalnych kawalerów, by zwrócić na siebie uwagę (no i jak najszybciej wyjść za mąż). Z czasem jednak stał się swoistym manifestem  pragnących niezależności,  pracujących dziewczyn.

    Jednakże wraz z upływem dziesiątek lat, ze zmianą obyczajów i usamodzielnianiem się kobiet, bycie Catherinette nie jest już jakimś ewenementem i stało się raczej pretekstem do dobrej zabawy. Powiedziałabym wręcz, iż biorąc średni wiek zamążpójścia Francuzek (i ile w ogole biorą ślub), to większość 25+ mogłaby w dniu  25 listopada włożyć spokojnie zielono-żółty kapelusz.

        Życzę więc dobrej zabawy wszystkim Catherinettes i składam najlepsze życzenia imieninowe dla wszystkich Kaś, Kasiek i Katarzyn jakie znam.... 

------------------------

Wszystkie zdjęcia do tego wpisu pochodzą z zasobów internetowych.