Bar mleczny "Sady", czyli podróż w czasie

    Ostatni weekend stycznia spędziłam w mroźnej i ośnieżonej Warszawie. Teraz jest już cieplej, ale w sobotę mogłam sobie przypomnieć cóż to znaczy -14°C i śnieg dookoła. Na parę dni przed wyjazdem przyszedł mi do głowy bar mleczny "Sady" na Sadach Żoliborskich i obiecałam sobie pójść tam koniecznie i zobaczyć jak tam teraz jest. Nie pamiętam dokładnie skąd mi się to nagle wzięło: może jakiś stary reportaż, film czy zdjęcie? Grunt, że się mnie uczepiło i "chodziło za mną". Zapowiedziałam więc drogiej rodzicielce, że pójdziemy na obiad do .... baru mlecznego. W ramach wycieczek w czasie i szukania PRL-u.... Nie wiem co sobie pomyślała, ale przystała na taką "egzotykę":)

Oczywiście najpierw sprawdziłam, czy bar nadal istnieje i czy jest otwarty... 

Jest, istnieje i otwarty:) 

Na dodatek prawie wcale się nie zmienił z czasów, kiedy mogłam tam bywać. Nie było to często, bo w domu miałam babcię (gotującą obiadki) i chodzenie do baru na mieście  było ostatecznością, gdy nie można było zrobić inaczej.

Dotarłyśmy na Sady Żoliborskie bez kłopotu. Bar stoi na dawnym miejscu w wolno stojącym pawilonie na rogu Krasińskiego i Broniewskiego. Wygląda niepozornie i dyskretnie, żeby nie powiedzieć "mało zachęcająco".

Bar "Sady" na Sadach Żoliborskich w Warszawie,
widok od ulicy Krasińskiego

Nic to, mamy iść do baru i nigdzie nie jest powiedziane, ze drzwi powinny łatwo się otwierać. Kto wie po co tam idzie, to się zaprze i otworzy........

Odkąd pamiętam, takie pawilony zawsze miały "oporne" drzwi....

Masywne drzwi wejsciowe z godzinami otwarcia

Nie mając wprawy dość długo studiowałyśmy "menu", czyli tablicę z jadłospisem. 

Może jest ona bogatsza niż kiedyś, ale dania pozostają tradycyjne: pierogi, kopytka, leniwe, zupy, surówki....

Naprawdę trudno było się zdecydować....

Jadłospis naprawdę bardzo urozmaicony

Informacje o obiadach na abonament

Meble nie pamietaja chyba PRL-u,
ale podloga na pewno tak

Firanki w oknach i sople na zewnątrz

Panie kucharki w akcji

Surówki w "samoobsłudze"

Zdecydowałyśmy się na jedna surówkę, leniwe, pierogi z mięsem i dwie herbaty. 

W sumie 18 złotych z groszami.

Na herbaty trzeba było poczekać parę minut, a na pierogi jeszcze trochę....

"-Dwie herbaty odebrać! Dwie!

-Pierogi z mięsem porcja do odbioru!" - groźnie pokrzykiwała pani za lada.

Kolejność zjadania była nieco chaotyczna, ale wszystko, absolutnie wszystko było bardzo smaczne :-)

Pierogi z mięsem jak  w domu

Taką tacę, tylko czerwoną
mieliśmy kiedyś w domu

Leniwe porcja raz....

Oferta deserowa

Widok z sali na kolejkę

Kompot w typowych kubkach barowych

       No i tak sobie posiedziałyśmy jeszcze trochę, popijając herbatę ze szklanek na talerzu (patrz : zdjęcie na samym początku) i obserwując gości barowych. Ja zaś dyskretnie pstrykałam zdjęcia telefonem, udając, że piszę i czytam smsy. Wolałam nie używać aparatu, bo może by się to paniom kucharkom nie spodobało?

    Klientela barów mlecznych jest chyba najbardziej reprezentacyjna dla polskiego społeczeństwa. Byli emeryci, studenci, robotnicy, sanitariusze karetki pogotowia (wzięli pierogi na wynos), nianie z śpiącymi bobasami w wózkach i nawet panowie urzędnicy w garniturach. 

Kwietnik pod oknem

          Sam bar czysty i ładnie utrzymany. Firanki w oknach i roślinki wzdłuż ścianek. Pani kasjerka królująca pośrodku sali i mająca oko na wszystko i wszystkich. Pokrzykiwania kucharek i negocjacje klienta "abonamentowego " w kwestii wymiany śledzia na mielonego.  

      Czas się w tym barze zatrzymał, ale jakoś tak... pozytywnie. Jedzenie smaczne, panie kucharki uśmiechnięte, no i sztućce bez łańcuchów :) 

Żartuję oczywiście, bo w życiu takiego baru jak u Bareji w filmie "Miś" nie widziałam.....

       Nie wiem jak długo bary mleczne będą jeszcze istniały w takiej formie, ale są to jedyne bary dotowane przez państwo i spełniające ważną rolę społeczną.  

Zawsze myślałam, jak zresztą chyba większość moich znajomych, że bar mleczny to wynalazek socjalizmu. A tymczasem pierwszy bar mleczny powstał w Warszawie przy Nowym Świecie już w 1896 roku :)

Serwowano tam wyłącznie dania jarskie na bazie mleka, jaj i mąki. Należał do hodowcy bydła i ziemianina Dłużewskiego, a że okazał się dochodowy, więc inni szybko podążyli jego śladami i w ciągu dwudziestu lat bary mleczne  rozprzestrzeniły się na całą ówczesną Polskę. 

Po drugiej wojnie nastąpił "złoty wiek" barów, a to za sprawą Spółdzielni Spożywców  "Społem". Były tak wszechobecne, że mówiąc bar mleczny myślimy najczęściej, iż jest to osobliwy symbol PRL-u.

Bar "Sady" był podobno nie raz
scenerią filmów z czasów PRL-u.

*****