Bunyetes - wielkanocna tradycja Roussillon

      Bunyetes - to tradycyjne ciastka katalońskiego pochodzenia, które w Roussillon pojawiają się w cukierniach i w domach jeden raz do roku - w okresie Wielkanocy. Z wyglądu przypominają coś jak ogromny faworek w kształcie sporego owalnego placka.

Wielkanocne Bunyetes z Roussillon

      Tradycyjnie robiono je "grupowo" w kilka osób, kilka rodzin lub po sąsiedzku.  W naszym "mas"(dom/ferma na wsi na południu Francji) robiono je przed laty w ilościach iście hurtowych. Cała wiejska uliczka potem się nimi objadała. Babcia mego małżonka była znana ze swych bunyetes i wiele rodzin robiło je w naszym sąsiedztwie na postawie jej przepisu jeszcze długo po jej śmierci. Dwa lata temu porwałam się po raz pierwszy na to ogromne przedsięwzięcie.  Z zeszłym roku byliśmy w podróży i nie było okazji. W tym roku robiliśmy więc drugą edycję wieczoru z bunyetes:)

       W przepisie po babci było między innymi ponad 30 jaj i 4,5 kilograma mąki. Mimo zmniejszenia proporcji o połowę, dwa lata temu i tak wyszła mi cała góra owych bunyetes. Sąsiadki, które dały mi przepis po babci , zgodnie osądziły, że nie wyszły najgorzej. Wyrabianie ciasta, rośnięcie i smażenie zabrało mi wtedy cały dzień.

       W tym roku jednak postanowiłam drastycznie zmniejszyć ilość końcową. W końcu tradycja tradycją, ale nie było sensu robić ilości jak na pułk wojska:)

Sięgnęłam też dla odmiany po przepis słynnej lokalnej znawczyni kuchni z naszego regionu Aspres (to ta część Roussillon gdzie mieszkamy) - Marithé MASO.

Jej przepisy pochodzą z sąsiedniej wioski Passa, skąd wywodzi się autorka i jej rodzina.

Oto składniki na bunyetes z Passa.

• 1 kg mąki (i ewentualnie trochę więcej jeśli trzeba dosypać)
• 6 jaj
• 2 cytryny
• 10 dkg cukru
• 10 dkg masła
• 0,5 łyżeczki soli
• 2,5 dkg drożdży (świeżych, nie suszonych)
• mała szklanka mleka (ok.150 ml)
• 1 łyżka wody o aromacie kwiatu pomarańczy (można zastąpić olejkiem pomarańczowym)
• 1 litr oleju słonecznikowego do smażenia

Do wyrobienia ciasta potrzebne jest spore naczynie. My mamy ogromna makutrę po babci.

Rozpuścić drożdże w ciepłym mleku. 

Rozpuścić masło w kąpieli wodnej (lub mikrofalówce:) 

Wsypać do makutry mąkę, startą skórkę z umytych cytryn, sól i cukier. Wymieszać i zrobić pośrodku dołek. 

Dodać rozbełtane jajka, mleko z drożdżami, rozpuszczone masło i wodę z aromatem kwiatu pomarańczy.

Ciasto wyrobić rękoma. Jeśli klei się za bardzo, to dosypać mąki.

Przykryć czystą ściereczką i odstawić na ok. 4 godziny do wyrośnięcia.

Gotowi, do startu, start !

Typowa dla tych okolic makutra po babci

Ciasto przed wyrośnięciem

rośnie, rośnie, rośnie... 4h

Az w końcu urosło..:)

Na stole kładziemy czyste białe prześcieradło (tak, my zrobiliśmy zgodnie z tradycją :). Pracowaliśmy nad tym w cztery osoby :)
Prześcieradło posypujemy mąką , wykładamy ciasto i kroimy na mniejsze kawałki. Z każdego kawałka wyrabiamy cienki placek rozciągając go jak ciasto na mini-pizzę rękoma lub na kolanie (oczywiście na czystej ściereczce. Niekiedy nie ma wyjścia i trzeba sobie dopomóc wałkiem, ale według tradycjonalistów to już jest pójście na łatwiznę  :)

W dużym głębokim naczyniu rozgrzewamy olej słonecznikowy. Ja użyłam swojej ogromnej misy do smażenia konfitur, ale można smażyć w dużej patelni). Po usmażeniu z obu stron należy je osuszyć kładąc na papierowych ręcznikach lub serwetkach.

Następnie posypać cukrem (zwykłym, nie cukrem-pudrem). 

Można też do ciasta dodać łyżkę miodu, żeby bunyetes były mniej kruche. Albo też pokropić gotowe już bunyetes słodkim winem Muscat de Rivesaltes (w tym samym celu). My akurat mamy swoje Muscat de Rivesaltes, więc nim właśnie pokropiliśmy gotowe już bunyetes. (W korku trzeba wyżłobić malutki rowek wzdłuż i zakorkować ponownie butelkę. Mamy wtedy butelkę-kropidło:)

W resztek ciasta robi się ludzika
zwanego "ninotte"

A oto efekt końcowy!

*****

Wczoraj było w południe wyjątkowo ciepło i tylko wiał lekki wiaterek. 

Zaryzykowaliśmy więc i  udało nam się zjeść nasze skromne śniadanie wielkanocne na tarasie. 

Wielkanocny stół na tarasie:)
Główne danie to omlet wielkanocny (przepis  kuchni regionalnej
z młodymi karczochami, młodą czerwoną cebulką, dzikimi szparagami i
katalońską wędliną  podobną do kaszanki, ale bez kaszy:).
Bunyetes widać u góry z lewej, a to zielsko pośrodku, to właśnie
dzikie szparagi ale dla ozdoby, bo te do jedzenia były w omlecie)
Lniane serwetki z pisankami oczywiście z Polski:)

Pierwszy posilek na zewnątrz od początku roku! 

A dziś juz padało przez cały dzień.

To chyba Pani Wiosna zrobiła nam Śmingus-dyngus...

Na koniec chciałabym wam pokazać zdjęcie dzikich szparagów zebranych na łonie natury przez małżonka i mych synów w sobotę popołudniu. Rano w niedzielę poszli raz jeszcze na spacer i nazbierali drugie tyle....

A koszyk jest spory, bo ma 26 cm x 36 cm

Takie dzikie, młode szparagi mają dużo witamin
i są bardziej aromatyczne niż te uprawne.
Zjada się tylko czubeczki 4-5 cm ugotowane na wodzie.
To rarytas, którego za tydzień czy dwa nie będzie
już można znaleźć w garrigue (tak nazywa się
tutejsza roślinność pełna krzaczorów i chaszczy)