Bouillinade z węgorzy , czyli tradycyjne jednogarnkowe danie rybakow katalońskich

         W minioną sobotę mieliśmy  w mej południowej Arkadii tradycyjny posiłek na zakończenie sezonu przycinania winnic.

To uwieńczenie wielu tygodni ciężkiej pracy i biorą w nim wszyscy pracownicy (z osobami towarzyszącymi), no i naturalnie właściciele. 

 

Bardziej uroczysty jest jedynie posiłek na zakończenie winobrania, bo i ludzi więcej i pogoda cieplejsza. Do winobrania bowiem przychodzi spora grupa osób w krótkim czasie, a przycinać mogą 3-4 osoby przez kilka tygodni.

 

Teraz wiec świętowaliśmy zakończenie przycinania w węższym gronie. Tego typu posiłek odbywa się na ogół na świeżym powietrzu. Robi się jedno tradycyjne danie albo mięsa i jarzyny na grilla.

W tym roku u nas była  boullinade z węgorzy czyli jednogarnkowe tradycyjne danie rybakow katalońskich z okolic Perpignan, ale również i tych z delty rzeki Erbre (to już w Katalonii w Hiszpanii). Jadali je zimą lub na wiosnę gdy połowy morskie nie byly możliwe z powodu złej pogody i pozostawało jedynie łowienie ryb w jeziorach lub rzekach. Gotowali wówczas taki posiłek w kociołku i na ognisku.

 

Typowy kociołek (fot. z internetu)

Pogoda nam nie dopisała , bo sobota była chmurna, chłodna (6°-8°C) i na dodatek wiał tramontane 60km/k.

Przenieslismy więc całą imprezę z podwórka i tarasu pod figowcem do  tzw. cave , czyli piwnicy. To piwnica tylko z nazwy, a w rzeczywistości jest to po prostu ogromny budynek gospodarczy, gdzie kiedyś stały kadzie z winem.

 

Zamiast więc rozpalać ogień (niemożliwe na zewnątrz  przy takim wietrze), ustawiliśmy butle gazową z ogromnym palnikiem (to mój sprzęt do robienia przetworów latem). Kociołka nie mamy więc gotowaliśmy w ogromnym garze.

Przenieśliśmy też stół i krzesła i zorganizowaliśmy prawdziwy piknik „pod dachem”, aby tradycji stało się zadość.

 

Wśród członków "ekipy" mamy zawodowego kucharza i drugiego kucharza w powołania, na dodatek obaj rdzenni mieszkancy regionu  o korzeniach katalońskich.  Nie musiałam się więc o nic martwić, a oni mieli  możność popisania się tradycyjną zupą/daniem z węgorzy , czyli bouillinade d’anguilles.

To trochę jak zupa z kociołka na bazie świeżych węgorzy, ziemniaków i czosnku. 

Na jakieś dwa kilogramy żywych ryb potrzeba ok kilograma ziemniaków i kilka główek czosnku.

 

       Na szczęście nie ja patroszyłam ryby. Nie lubię tego i nawet patrzeć nie miałam ochoty na biedne węgorze patroszone wprawna ręką naszych kucharzy....

Żywe jeszcze węgorze zakupione u rybaków

Odpady po wypatroszeniu

Wypatroszone węgorze

Potrzeba sporo czosnku

"Sagi", to tłuszcz wieprzowy
do natłuszczenia dna kociołka

Na dnie układa się ryby, potem ziemniaki,
czosnek i zalewa wodą. Posolić i
doprawić mielonym pieprzem. 

Gotować 15-20 minut od momentu wrzenia,
aż zmiękną ziemniaki,
 a ryba zacznie "obłazić ze skory"

Bouillinade podaje się na głębokich talerzach i je łyżką. Przed wlaniem zupy i nałożeniem ziemniaków i ryby, na dnie należy położyć natarte czosnkiem grzanki.

        Niektórzy dodają trochę natki pietruszki, szafranu lub tartej papryki espelette (pikantnej). Nasza bouillinade byla "nature", czyli o smaku naturalnym, jedynie z czosnkiem, pieprzem i solą.

Istnieją tez inne wersje bouillinade z innymi rybami, czasem też z małżami i dużymi krewetkami typu gambas.